Prawda jest nieznana, i prawdopodobnie, w obecnym stanie rozwoju gatunku ludzkiego, nigdy poznana nie będzie. Natomiast to, co stanowi najwznioślejszą cechę tego gatunku, to przyrodzony pęd do poszukiwania prawdy. Ten pęd świadczy o “uduchowieniu" naszego gatunku, wyrażonym w jego - kulturze, wszelkie zatem warunki zewnętrzne, ustroje państwowe, czy idee, wzbraniające lub tylko ograniczające prawo do poszukiwania prawdy, stają się automatycznie wrogami kultury ludzkiej. Józef Mackiewicz. Gdybym był chanem… Kultura, 1958
Dziś w Instytucie Stosunków Międzynarodowych i Nauk Politycznych Uniwersytetu Wileńskiego dr Andrej Portnow z Instytutu Studiów Ukraińskich wystąpił z odczytem na temat „Rosyjski świat” (Ruskij mir), jako historyczna, teologiczna i geopolityczna koncepcja. Gość z Ukrainy przedstawił obszerny przegląd literatury, która na ten temat ukazała się w Rosji, oraz opinię o jej wpływie na formowanie poglądów społeczeństwa i polityków tego kraju.
Zdaniem prelegenta pojęcie „Ruskij mir” ma wiele aspektów i odcieni, a nie rzadko w postaci jego części składowej jest widziana również Ukraina i Białoruś.
W rozdziale Zdjęcia ostatnio zamieściliśmy kilkanaście zdjęć z rycin „Albumu Wileńskiego” (fr. Album de Wilna), wydanych w Paryżu w latach 1842 – 1875 przez Jana Kazimierza Macieja Longina Ildefonsa Wilczyńskiego. Na treść Albumu złożyło się ponad 350 oryginalnych prac znanych na Litwie malarzy, na podstawie których techniką litografii dokonano druku sześciu tomów ww. Albumu.
Pomimo wielkiej wartości artystycznej „Album Wileńskie” jest niezwykle cennym źródłem wiedzy z historii Litwy, o ludziach, których już nie ma, o minionych wydarzeniach, o budowlach i pomnikach architektury, które już nie istnieją, albo uległy przebudowie.
W Wilnie w Uniwersytecie Wileńskim, którego absolwentem był Jan Kazimierz Wilczyński, zachowały się 163 ryciny. W Litewskim Muzeum Sztuki w Wileńskiej Galerii Obrazów (ul. Didžioji 4) sala XIII jest poświęcona „Albumowi Wileńskiemu” i jego wydawcy.
Jan Kazimierz Wilczyński - lekarz, kolekcjoner i wydawca, który wiele lat i wszystkie swoje posiadane środki poświęcił na wydanie„Albumu Wileńskiego”, stanowi wzór dalekowzrocznej ofiarności na rzecz Litwy.
Jan Kazimierz Maciej Longin Ildefons Wilczyński urodził się 26 lutego 1806 w pobliżu Uciany (Utena), zmarł 18 lutego 1885 w powiecie wiłkomierskim (Ukmergė). Pochowany na Rossie.
W środowisku historyków i archeologów badania archeologiczne przeprowadzone na Górze Zamkowej w Dubinkach (Dubingiai) w latach 2003 – 2009 były uznane za najbardziej znaczące w ciągu ostatnich lat. Wtedy to w czasie prac wykopaliskowych, prowadzonych pod kierunkiem prof. dr Albinasa Kuncevičiusa, znaleziono szczątki książąt Radziwiłłów – Mikołaja Radziwiłła Rudego (hetman wielki litewski, kanclerz wielki litewski, wojewoda trocki i wileński, brat Barbary Radziwiłłówny, polskiej królowej i wielkiej księżnej litewskiej), Mikołaja Radziwiłła Czarnego (marszałek wielki litewski, kanclerz wielki litewski, wojewoda wileński), Janusza Radziwiłła (kasztelan wileński, podczaszy wielki litewski, protektor protestantyzmu na Litwie, wnuk Mikołaja Rudego Radziwiłła) oraz członków ich rodzin. Dalsze badania znalezionych szczątek w kryptach ruin kościoła na górze zamkowej - historyczne, ikonograficzne i antropologiczne - potwierdziły niezbicie, iż odkryto miejsce pochówku jednego z najsławniejszych i najbardziej wpływowych litewskich rodów.
Prace przy konserwacji i odbudowie zamku w Miednikach osiągnęły półmetek. W maju przyszłego roku miłośnicy historii będą mogli na własne oczy zobaczyć i ocenić zakres i jakość wykonanych prac przy ostatnio bezpodstawnie zapominanym historycznym obiekcie, który pamięta lata świetności WKL. Pracami przy odbudowie kieruje dyrekcja Muzeum Zamku w Trokach. Renowacja zamku odbywa się z udziałem środków Unii Europejskiej.
Dzięki uprzejmości przyjaciół dotarła do nas wydana w roku 1984 w Nowym Jorku książka Mariana Święcickiego Życie na wulkanie. Są to wspomnienia z lat 1922 – 1949, które są związane z pobytem i działalnością autora w powiecie Święciańskim, w Wołkowysku, okresem międzywojennym oraz czasem wojny, spędzonym w Wilnie.
Autor, oceniający wydarzenia z polskiej pozycji, nie ustrzegł się stronniczości. Tym niemniej jest jej odrobinę mniej, niż w innych tego rodzaju wydaniach. Ale jak każda literatura pamiętnikarska zawiera szczegóły, które były znane jedynie autorowi. Stąd też może budzić zainteresowanie u tych, którzy są zainteresowani dogłębnym poznaniem lokalnej historii tych miejscowości, gdzie przyszło pracować i działać autorowi wydania.
Książka może być interesującas również z powodu aktualnej sytuacji na Ziemi Wileńskiej, bowiem rzuca się w oczy podobieństwo rozprawy z inaczej myślącymi – wtedy przez BBWR, dziś przez AWPL, co świadczy, iż ci, co określają kierunek i metody działania Akcji Wyborczej, dobrze się orientują w historycznych litewsko – polskich animozjach, umiejętnie wykorzystują tamte doświadczenia skłócania narodów i lokalnych społeczeństw do organizowania współczesnych prowokacji.
W związku z tym, iż biblioteki Litwy nie posiadają tego wydania – redakcja Głosu z Litwy. Pogon.lt jak zwykle chętnie udostępni zainteresowanym ww. książkę.
Obszerny urywek książki można znaleźć w Bibliotece Wileńskiej.
Odwiedza nas 108 gości oraz 0 użytkowników.