…Do Mackiewicza nikt nie chciał się przyznać i dlatego, że taki literacko zacofany, i dlatego, że okropny reakcjonista, ale czytali, aż im się uszy trzęsły. Pośród znanych mi polskich literatów nikt tak nie pisał. Szlachcic szaraczkowy, jak go nazwałem, z tych upartych, wzgardliwych, zaciekłych milczków, pisał na złość. Na złość całemu światu, który czarne nazywa białym i nie ma nikogo, kto by założył veto. I właśnie w tej pasji jest sekret jego stylu. Czesław Miłosz. Kultura,  1989

Szczegóły

Dziś na Fakultecie Historii Uniwersytetu Wileńskiego pod kierunkiem prof. Tamary Bairašauskaitė odbyła się obrona prac magisterskich, obejmujących swoją tematyką niezwykle różnorodny i interesujący wachlarz fragmentów historii Litwy – od prahistorii Litwy na łamach prasy do wydarzeń związanych z sowiecką okupacją i poprzedzających ogłoszenie Niepodległości Litwy.

Szczegóły

Ostatnio w prasie polskiej i litewskiej ukazały się informacje o Liście otwartym w sprawie stosunków polsko – litewskich, autorami którego są polscy intelektualiści. http://www.pogon.lt/historia/412-list-otwarty-w-sprawie-stosunkow-polsko-litewskich.html

Naszym zdaniem jest to jeden z niewielu, a być może nawet jedyny tego rodzaju list od chwili ogłoszenia przez Litwę niepodległości, który autentycznie szczerze wyraża zatroskanie nieuzasadnionym pogarszaniem przez Polskę stosunków z Litwą, wskazuje na urzędnika własnego kraju, który te stosunki psuje i po obywatelsku przypomina o potrzebie  naprawy sytuacji, wynikającej z historycznych i współczesnych obowiązków.

Szczegóły

Głęboko zaniepokojeni informacjami świadczącymi o dramatycznym regresie stosunków polsko-litewskich, pragniemy wyrazić swój żal spowodowany pogarszającymi się nieustannie w ostatnich latach relacjami pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Litewską.
Pochylając się  z troską nad zaistniałą sytuacją, kierujemy jednocześnie apel do konstytucyjnych władz Rzeczpospolitej, w tym w szczególności do Pana Ministra Spraw Zagranicznych Radosława Sikorskiego, o podjęcie efektywnego dialogu, prowadzonego w duchu obustronnego zrozumienia i poszanowania, przy uwzględnieniu zarazem wielowiekowej tradycji współpracy i rozwoju obu państw.

Szczegóły

  Dziś w Instytucie Języka Litewskiego w Wilnie uroczyście obchodzono 175 rocznicę urodzin Jana Karłowicza – etnografa, muzykologa, językoznawcy, badacza języka litewskiego  i folklorysty, oraz 135 rocznicę urodzin jego syna, Mieczysława Karłowicza, kompozytora i dyrygenta, autora „Rapsodii litewskiej”, późniejszego taternika, fotografika i publicysty.

Szczegóły

Te znane staropolskie przysłowie jest dotychczas używane dla podkreślenia, że dane słowo, bez względu na późniejsze okoliczności, powinno być dotrzymywane. A opis anegdoty, która to dała podstawę do zaistnienia przysłowia,  po raz pierwszy został zapisany przez Wacława Potockiego jako Mazur z kobyłą w zbiorze Iovialitayes opublikowanym w odległym 1747 roku, której głównymi bohaterami są szlachcic Jakub Zaleski,  król Jan III Sobieski i kobyłka. 

Szczegóły

                  Za uczciwego polityka uważam tylko takiego, który w swojej publicznej działalności przyznaje się do popełnionych błędów, koryguje swoje tezy w miarę narastania wiadomości i doświadczenia zaczerpniętego z rzeczywistości. Józef Mackiewicz. Prawda w oczy nie kole, 2002

Jak już odnotowaliśmy w publikacji pt. Ocena stosunków między Litwą a Polską, spotkanie przy okrągłym stole w Centrum Badań Europy Wschodniej miało ten niesmaczny akcent, że uczestniczący w spotkaniu Czesław Okińczyc  bezceremonialnie wystawiał cenzurki i negatywne oceny politykom i działaczom, w tym przewodniczącej  Sejmu RL Irenie Degutienė oraz niżej podpisanemu, kilkakrotnie  podkreślając rzekomo wyjątkowe zasługi własne, po raz kolejny mijając się z prawdą,  demonstrując intelektualną zapaść oraz te daleko idące zepsucie, wynikające z wieloletniego bycia u władzy i bezkarności.  Uczestniczący w konferencji prezydent Valdas Adamkus, minister spraw zagranicznych Audronius Ažubalis oraz inni politycy, historycy i działacze wyglądali niezwykle skromnie na tle buńczucznie zachowującego się Cz. Okińczyca.

Szczegóły

6 maja w piątek w Wilnie rozpoczęło się trzydniowe świętowanie Dnia Europy. Z tej okazji główna ulica Wilna, aleja Gedymina, stała się na okres święta wielkim smakowicie pachnącym kiermaszem „Europa przy jednym stole”, gdzie można się uraczyć litewskimi, białoruskimi, gruzińskimi, polskimi, fińskimi, niemieckimi i innymi  potrawami narodowymi. 

Szczegóły

4 maja b.r. w Centrum Badań Europy Wschodniej (Rytų Europos studijų centras -  http://www.eesc.lt ) odbyła się dyskusja nad przedstawionym przez ekspertów przeglądem stanu stosunków między Litwą a Polską i drogą do ich poprawy. W spotkaniu wzięli udział i zabrali głos prezydent Valdas Adamkus, minister spraw zagranicznych Audronius Ažubalis oraz inni politycy, historycy i działacze.

Szczegóły

Dzisiaj, w dniu 3 maja w Wilnie na prawym brzegu Wilii uroczyście sfinalizowano sadzenie kolejnych 50 japońskich wiśni sakura. Jest to ciąg dalszy prac, poświęconych zakładaniu unikalnego parku, który został zapoczątkowany przed kilku laty.
W ceremonii sadzenia drzewek wzięli udział mer Wilna Artūras Zuokas, ambasador Japonii na Litwie Miyoko Akashi, prezydent asocjacji miłośników kwiatów wiśni sakura Kazuo Kawashima, wileńska młodzież uprawiająca karate oraz liczna grupa mieszkańców Wilna i gości z Japonii.
W związku z dwudziestoleciem wznowienia stosunków dyplomatycznych między Litwą i Japonią przemawiający Artūras Zuokas i Miyoko Akashi podkreślili symboliczne znaczenie tego aktu dla dalszego owocnego rozwoju litewsko – japońskiej współpracy.

Szczegóły

Życie na emigracji to choroba. Według opinii w kraju, zwłaszcza gdy zwał się „PRL,” pobyt na emigracji na Zachodzie wówczas wydawał się „rajem,” bowiem emigranci żyli w kwitnącym kapitalizmie i demokracji zachodniej. Ale to było tylko złudzenie. Polityczna fala emigrantów po II wojnie światowej to byli głównie zdemobilizowani wojskowi i ich rodziny bez zawodów do życia w zaawansowanych gospodarkach. Bardzo mała część tej emigracji przytuliła się do różnego rodzaju polskich organizacji, gdzie miała jakiś mały dochód, ale i ciekawe życie, (choć na marginesie kraju osiedlenia i ówczesnej Polski), polegające na kultywowaniu sprawy polskiej na Zachodzie.  Wielce ofiarni byli premierzy, ministrowie, oficerowie, dyrektorzy umierali stopniowo w zapomnieniu. Nawet w III RP jest trudno o szacunek i kultywowanie pamięci o nich, bowiem ogarnął ten kraj kult super-konsumeryzmu i współczesnych celebrytów. Mimo, że Krajem rządzą historycy.

Otóż chcę napisać o wielkim wyjątku, jaki stanowi pani Maria Danilewicz-Zielińska (1907-2003) założycielka Biblioteki Polskiej w Londynie w czasie trwania II wojny światowej. 

  1. Wilno wiosną
  2. Artūras Zuokas zdystansował polityków i przywódców
  3. Historia i sztuka
  4. Nareszcie wiosna
  5. Merem Wilna – Artūras Zuokas
  6. Rocznicowe obchody pamięci Mikalojusa Konstantinasa Čiurlionisa
  7. Wilno zakwitło palmami
  8. Półprawdy Česlava Okinčyca
  9. O stosunkach litewsko – polskich – prawdziwie
  10. Wystawa prac Stasysa Eidrigevičiusa
Początek strony
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com