…Do Mackiewicza nikt nie chciał się przyznać i dlatego, że taki literacko zacofany, i dlatego, że okropny reakcjonista, ale czytali, aż im się uszy trzęsły. Pośród znanych mi polskich literatów nikt tak nie pisał. Szlachcic szaraczkowy, jak go nazwałem, z tych upartych, wzgardliwych, zaciekłych milczków, pisał na złość. Na złość całemu światu, który czarne nazywa białym i nie ma nikogo, kto by założył veto. I właśnie w tej pasji jest sekret jego stylu. Czesław Miłosz. Kultura,  1989

Wiersze
ISBN 978-9955-661-08-5
wydawnictwa Czas, Wilno, 2008
stron/sidor – 292

Wiersze Heleny SubotowiczKsiążkę można nabyć u wydawcy: e-mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
lub w księgarni Ligatur: książka elektroniczna (e-book) >

 

Helena Subotowicz, urodzona w 1929 r. we wsi Antokalce gmina Mejszagoła. Pisze m.in. wiersze i piosenki dla zespołu „Zorza”, z którym łączy ją m.in. zafascynowanie tradycją i folklorem Wileńszczyzny.
„…Wiersze Heleny Subotowicz należą do tradycji polskiej poezji ludowej. Specyfiką tej ludowości jest to, że ma ona rodowód dziewiętnastowieczny, a jej główne tematy, wątki, motywy i sposoby obrazowania przejęte zostały najczęściej z twórczości Adama Mickiewicza (przede wszystkim jako autora „Pana Tadeusza”, Władysława Syrokomli, Teofila Lenartowicza, Elizy Orzeszkowej i Marii Rodziewiczówny. /…/

Smutki i radości, dole i niedole bohaterów tych wierszy wpisane są w porządek życia powiązanego z porządkiem natury, z przemijalnością pór roku i z cyklicznym następstwem nocy i dni. Bliska symbioza losów ludzkich i życia przyrody jest obecna m.in. w wierszu „Kalina” – opartym (podobnie jak słynna „Kalina” Teofila Lenartowicza) na paraboli więzi uczuciowej łączącej świat człowieka i świat natury.

Helena Subotowicz jest doskonałą portrecistką krajobrazu Wileńszczyzny – wiele jej wierszy można zaliczyć do tzw. liryki pejzażowej…”

Jerzy Kailing

Początek strony
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com