…Społeczeństwo dojrzałego narodu winno być jak rozwarty szeroko wachlarz. Niewątpliwie tak. Dodałbym od siebie, że im więcej ponad 180 stopni rozwarcia tego wachlarza, tym więcej świadczy o dojrzałości, dynamice, a więc i bogactwie myśli społeczeństwa. Podczas gdy zwinięty w mocnej garści robi wrażenie raczej krótkiej pałki.  Józef Mackiewicz. Kompleks niemiecki. Kultura, 1956

Powszechne Święto Pieśni i Tańców (łotewskie - Vispārēzie latviešu dēmūs un deju svētki) - to unikalny festiwal kulturalny na Łotwie. Święto Pieśni jest jednym z najważniejszych wydarzeń w kulturze łotewskiej i odbywa się raz na 5 lat w Rydze. W Święcie bierze udział około 30 000 uczestników, w tym chóry, zespoły taneczne, orkiestry dęte, zespoły folklorystyczne, zespoły etnograficzne, zespoły muzyki ludowej, zespoły wiejskie, pracownie sztuk użytkowych i plastycznych, zespoły wokalne, teatry i zespoły zagraniczne 

Powszechne Święto Pieśni i Tańców emanuje prawdziwą łotewskością, gdzie tradycje i patriotyzm ujawniają się poprzez pieśni i tańce. To nie jest tylko krótkotrwałe wydarzenie kulturalne, to istotna część łotewskiej tożsamości. Jest to największe wydarzenie kulturalne na Łotwie, które odbywa się co pięć lat i przez tydzień przyciąga tysiące widzów i słuchaczy. To wyjątkowe zjawisko kultury łotewskiej, zbudowane na dziedzictwie łotewskiego folkloru oraz tradycji i twórczości profesjonalnej muzyki, która na przestrzeni dziejów nabrała znaczenia symbolu narodowej jedności i tożsamości narodowej.
Festiwal piosenki i tańca gromadzi zwykle ponad 30 000 uczestników. Oprócz dominującego aspektu festiwalu, dużego chóru, który śpiewa głównie a cappella, treść festiwalu rozszerzył się o inne gatunki sztuki ludowej.
Głównymi elementami są uroczysty korowód, koncerty chóralne i konkursy chóralne, czyli wojny pieśni, a także koncert finałowy na scenie Mežaparku (Park Leśny). Koncert finałowy, który zachwyca publiczność potężną siłą pieśni i znakomitą choreografią, łączy tradycje ludowe z nowoczesnymi trendami.
Pierwsze Święto Pieśni odbyło się na Łotwie w 1873 roku, a w 1948 roku po raz pierwszy uczestniczyły w nim zespoły taneczne. Od lat 60 ubiegłego wieku co 5 lat odbywa się również Młodzieżowe Święto Pieśni i Tańca szkół łotewskich.
W tym roku Święto Pieśni trwało od 30 czerwca do 9 lipca i było to już 27 łotewskie święto pieśni i 17 święto tańca, które jest uważane za najważniejsze święto stulecia w kraju, gdyż upamiętnia 150. rocznicę Święta Pieśni. W tym roku na całej Łotwie odbywały się festiwale-koncerty, na których był wykonywany repertuar Święta Pieśni.
Znaczenie tego święta jest również uznawane na poziomie międzynarodowym – tradycja łotewskich świąt pieśni wraz z tradycjami świąt pieśni estońskiej i litewskiej od 2003 roku jest wpisana na Reprezentatywną Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości UNESCO.
Scena Mežaparks
Scena Mežapark zawsze odgrywała bardzo ważną rolę w powszechnym Święcie Pieśni – to tutaj zazwyczaj odbywa się koncert finałowy – kulminacyjny moment festiwalu. Na tej scenie odbyły się już niezliczone koncerty, a w 2021 roku po odbudowie scena Mežapark została ponownie otwarta dla zwiedzających. Unikalna konstrukcja, utworzona z kolumn i kratownic, wznosi się na wysokość 35,8 m. W metalowych kratownicach zamontowano 510 paneli akustycznych. Estrada - to złożony i unikalny obiekt architektoniczny na skalę ogólnoeuropejską. Scena Mežapark jest otwarta dla zwiedzających codziennie – tu odbywają się koncerty, w salach wystawowych różne wystawy i inne imprezy.
Nowo wybudowana scena może pomieścić 12 874 chórzystów i ponad 30 000 miejsc siedzących dla widzów. Niepisaną tradycją jest śpiewanie do białego rana raz na pięć lat po koncercie finałowym. Nie chcąc żegnać się ze świętem, niektóre chóry i słuchacze pozostają na scenie i śpiewają zarówno pieśni chóralne, popularne, jak i tradycyjne. Ta tradycja, nie stworzona przez organizatorów festiwalu, doskonale ilustruje, dlaczego Łotysze są narodem śpiewaków i dlaczego ten festiwal jest częścią łotewskiej tożsamości.
Łotysze to naród śpiewaków
Piosenka zawsze towarzyszyła wszystkim momentom łotewskiego życia. Nie bez powodu Łotwa jest nadal „ziemią, która śpiewa”. Mówi się, że umiejętność śpiewania i tańca jest od kolebki u każdego Łotysza. Wiele pieśni ludowych zawiera taki motyw, jak: „urodziłem się śpiewając, dorastałem śpiewając, żyłem śpiewając.” Śpiew chóralny, jako bardziej profesjonalny, jest integralną częścią łotewskiej tożsamości od odrodzenie narodowego w XIX wieku..
Z tego powodu śpiew zbiorowy stał się dla Łotyszy gatunkiem równie ważnym, jak opera, pieśni klasyczne czy symfonie dla innych narodów. W ostatnich stuleciach na Łotwie muzyka chóralna stała się ulubionym gatunkiem kompozytorów, dyrygentów i przywódców publicznych, a zatem także najpopularniejszym gatunkiem łotewskiej muzyki profesjonalnej. Obecnie istotna jest również kultura chóralna - na Łotwie działa około 370 chórów mieszanych, żeńskich, męskich i osób starszych. Prawie każda szkoła ma  chór, a każdy chór amatorski aspiruje do tego, by stać się chórem zawodowym. Trudno znaleźć Łotysza, który nie śpiewa w chórze. Bez względu na stosunek każdego Łotysza do piosenki, piosenki jednoczą Łotyszy podczas każdego święta.
Opracowano na podstawie Latvia Travel, L.Rytas, Vikipedia.
Na zdjęciu: łotewskie zespoły taneczne w czasie tegorocznego koncertu na scenie Mežaparks.
Filmy video: Łotewskiej TV  i inne

 

  

Początek strony
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com