po Wielkim Księstwie Litewskim).
Jest to pierwsze tego rodzaju dzieło, autorzy którego mieli za cel wstępnie usystematyzować wiedzę społeczeństwa o terytorium WKL, o zabytkach archeologii, architektury i sztuki, ich twórcach, losach tych zabytków w okresie od ich powstania aż do trzeciego rozbioru w roku 1795.
Autorzy uznając, iż są to historyczne zabytki WKL, jednocześnie konstatują, iż stanowią one dorobek tam mieszkającej ludności, której potomkowie są obecnie obywatelami sześciu państw – Litwy, Białorusi i Ukrainy, ale też Łotwy, Polski i Rosji. I dlatego książka jest podzielona na sześć rozdziałów zgodnie ze współczesnym podziałem państwowym.
Książka jest obficie ilustrowana. Niektóre zabytkowe obiekty, które znikły na zawsze, zamiast zdjęć ilustrują historyczne obrazy.
Praca nad przygotowaniem książki do druku trwała prawie dziesięć lat i jest ona swoistym wstępem do następnych badań i naukowych odkryć, bowiem w najbliższych kilku latach ma się ukazać Encyklopedia Wielkiego Księstwa Litewskiego, która bez wątpienia będzie kolejnym wydarzeniem w dziedzinie dokumentacji dorobku historycznego fenomenu państwowości Międzymorza.
Układ edycji - Aistė Paliušytė i Irena Vaišvilaitė; autorzy tekstów Dalia Klajumienė, Jolita Liškevičienė, Aistė Paliušytė, Tojana Račiūnaitė, Irena Vaišvilaitė oraz Wojciech Boberski. Zdjęcia – Vytautas Balčytis. Książkę wydał Lietuvos kultūros tyrimų institutas (Instytut Badań Kultury Litwy).
Vadovas po Lietuvos Didžiąją Kunigaikštystę. Lietuvos kultūros tyrimų institutas, Vilnius 2012. ISBN 978 – 9955 – 868 – 58 -3, stron 592.
Na zdjęciu: otwarcie spotkania, poświęconego prezentacji książki.
