…Genezy koncepcji mojej skłonny jestem dopatrywać się w założeniach politycznych W. Ks. Witolda: obydwa państwa utworzyły wówczas związek, który upodobnić można do dwóch ludzi opartych wzajem plecami, a zwróconych twarzami w przeciwległe strony. Wielkie Księstwo Litewskie na wschód, Korona na zachód. W ten sposób każde z tych państw miało zabezpieczone tyły. Nic oczywiście nie stało na przeszkodzie, aby działać miały, zależnie od okoliczności, w jednym kierunku wspólnie. Józef Mackiewicz. Prawda w oczy nie kole, 2002

Dziś w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Litwy pod przewodnictwem wiceministra Evaldasa Ignatavičiusa odbyła się dyskusja pt. „O tradycji dyplomacji WKL w kontekście współczesnej dyplomacji”. Była ona poświęcona 220. rocznicy powołania Ministerstwa Spraw Zagranicznych

Rzeczpospolitej Obojga Narodów, którym kierował kanclerz Litwy Joachim Chreptowicz. Zebrani dyskutowali o sytuacji politycznej Litwy w drugiej połowie XVIII wieku, o znaczeniu powołania ówczesnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, o osobowości Joachima Litawra Chreptowicza i dyplomaty Michała Kleofasa Ogińskiego.

W spotkaniu wziął udział i zabrał głos minister spraw zagranicznych Audronius Ažubalis, a także znani historycy z Litwy, Polski, Białorusi i Ukrainy.

Podstawowy referat na spotkaniu wygłosił dr Krzysztof Tracki, autor wydanej w wileńskim wydawnictwie „Czas” książki „Ostatni Kanclerz Litewski. Joachim Litawor Chreptowicz w okresie Sejmu Czteroletniego 1788 – 1792”.

Powyższa konferencji w MSZ dowodzi, iż w widoczny sposób dokonuje się na Litwie zwrot ku historycznej tradycji Wielkiego Księstwa Litewskiego, czego uosobieniem pozostawaje J.L.Chreptowicz. Otwartość władz Litwy na tę tradycję jest niezwykle budująca, mimo bieżących problemów notowanych w relacjach Litwy i Polski.

Na zdjęciu: prezydium spotkania, przemawia minister spraw zagranicznych Audronius Ažubalis.

Początek strony
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com