…Wobec zazębienia interesów międzynarodowych, nie ma już dziś miejsca na suwerenności państwowe starego typu. Jeżeli jakiś naród chce pozostać suwerennym, winien rozumieć, że taka możliwość istnieje jedynie przez integralne włączenie się do wolnego świata. …Musimy zdać sobie sprawę, że zachodzi wielki proces przejścia od dotychczasowego „adwokatowania” interesom narodowym, do „adwokatowania” interesom ludzkim. Józef Mackiewicz. Zwycięstwo prowokacji, 1962

Dziś na Uniwersytecie Wileńskim w murach kościoła św. Janów odbyło się uroczyste zakończenie 433 roku akademickiego, który w opinii rektora Benediktasa Juodki  i Senatu uczelni był dla Alma Mater Vilnensis pomyślny. Władze uczelni szczególnie cieszy ten fakt, że młodzież, która, mimo wysokich wymagań, postąpiła na studia na początku roku akademickiego, a było jej ponad 5 tysięcy, wykazała się dobrą wiedzą, stanowiącą podstawę dla gruntownych studiów wyższych.

O ile postępujący na studia mogli zdobyć maksimum 20 pt., to średnia wśród 3 tys. studentów, przyjętych na dotowane z budżetu państwa miejsca, wyniosła 18,5 pt., co świadczy, iż tu  studiują najlepsi, a wiekowy Uniwersytet Wileński  był, jest i będzie główną uczelnią naszego kraju, która wyznacza poziom, nadaje ton i wzorce studiów wyższych.
W nowych warunkach Unii Europejskiej Uniwersytet zrealizował i realizuje szereg projektów, intensywnie się rozwija się współpraca i kontakty ze środowiskami akademickimi innych krajów,  a aktywna działalność naukowa i dydaktyczna, twórczość uczelnianych  instytucji społecznych, zespołów muzycznych i sportowych, trup teatralnych, mnogich grup zainteresowań składa się na całość niezwykle wszechstronnego,  intensywnego i interesującego życia zespołu uczelni.
Bezpośrednio po uroczystościach zakończenia roku akademickiego w podwórku  Sarbiewskiego została odsłonięta tablica pamiątkowa, poświęcona  jednemu z wychowanków Alma Mater Vilnensis Justinasowi Marcinkevičiusowi, wybitnemu poecie, zwanego sumieniem narodu.
Symboliczny udział prezydent D. Grybauskaitė w uroczystościach, poświęconych pamięci J. Marcinkevičiusa, był swoistym niewypowiedzianym  wyrazem przyznania poecie racji historycznej, bowiem, jak wiadomo,  J. Marcinkevičius i D. Grybauskaitė przed i po ogłoszeniu niepodległości Litwy należeli do odmiennych światów, wyznających różne wartości. 

Na zdjęciach: uroczystości w kościele św. Janów i w uniwersyteckim podwórku Sarbiewskiego.

 

Początek strony
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com