…Henryk Sienkiewicz był pisarzem dla dzieci, które na zawsze zostają w nas i którymi my na zawsze zostajemy gdzieś w głębi naszych serc i w mrokach podświadomości. Stefan Żeromski był pisarzem dla młodzieży. Józef Mackiewicz jest pisarzem dla dorosłych, dla ludzi w wieku męskim, wieku klęski.
Marian Hemar. Tydzień Polski, 1966

Spotkanie w Ośrodku Polskich Organizacji Niepodległościowych w Sztokholmie

W dniach 16 – 19 kwietnia b.r. na zaproszenie Kongresu Polaków w Szwecji mieliśmy zaszczyt odwiedzić ten piękny kraj i odbyć spotkanie się z tam mieszkającymi Rodakami. Celem spotkania było przedstawienie dorobku wydawnictwa „Czas” oraz promocja ostatnio wydanych książek Michała Kryspina Pawlikowskiego „Wojna i sezon” i Karola Wędziagolskiego „Pamiętniki”.

Promocja odbyła się w Sztokholmie w głównej siedzibie Kongresu z udziałem władz organizacji w niezwykle serdecznej atmosferze. Na życzliwość wobec wszystkiego, co jest związane z Litwą i Wilnem  ma wpływ również ten fakt, że znaczny odsetek członków Kongresu stanowią Wilnianie, wyróżniający się inicjatywami społecznymi i pracowitością.

Zresztą postać Michała. K. Pawlikowskiego, jako pisarza i działacza, który w Wilnie przez trzynaście lat redagował w „Słowie” dodatek łowiecki „Gdzie to, gdzie zagrały trąbki myśliwskie”, jest znana wśród Polaków w Szwecji. On to bowiem w ucieczce przed sowiecką agresją przez trzy lata wojny mieszkał w tym kraju, tu redagował pismo, które przetrwało do lat 80. minionego wieku, tu powstały jego szkice o Szwecji, ktore później znalazły się w tomiku „Brudne niebo”.

Również nie obca była zebranym postać pisarza i działacza antykomunistycznego Karola Wędziagolskiego. I nie tylko. W odróżnieniu od nas, Polacy w krajach o ugruntowanej demokracji są niezwykle dobrze rozeznani w literaturze emigracyjnej , która bez wątpienia jest wyższego polotu i bardziej wartościowa, niż powstała w PRL. Niestety, nie ma jej jeszcze w programach  dla szkół na Litwie z polskim językiem nauczania. Pisałem zresztą o tym w szkicu „Oby zbłądziły pod strzechy”.

Było to nie pierwsze spotkanie z Rodakami w tym kraju, a nasza współpraca z Kongresem, najliczniejszą i najstarszą polską organizacją w Szwecji, trwa nieustannie od roku 1992.

Po spotkaniu w.w. książki, tom poezji Helany Subatowicz „ Gdzie Wilia płynie cicho jak łza”… oraz praca Krzysztofa Trackiego „Ostatni kanclerz litewski” zostały przekazane do bibliotek Kongresu w Sztokholmie i Göteborgu.

***

Odwiedziliśmy w Västerås grób poprzedniego Prezesa Kongresu Polaków w Szwecji - Romana Koby. Ksiązki napisane na emigracji przez pisarzy związanych z Litwą, a wydane w Wilnie, doczekały się pierwszej imprezy promocyjnej za morzem w Szwecji. Niestety, na Ziemi Wileńskiej, gdzie w zwartym skupisku mieszkają litewscy Polacy, aktualnie okupowanej przez Akcje Wyborczą polaków na Litwie, podobnej imprezy przeprowadzić się nie da. A to ze wzgłedu na naszą krytyczną ocenę rzeczywistości pod rządami Akcji oraz antykomunistyczną treść książek  wymienionych pisarzy. Postkomunistyczna hołota nie dopuszcza do zmian, nawet w myśleniu. Wyspa  Kuba na terenie Unii Europejskiej. Jak długo jeszcze?!

Tym serdeczniejsze więc nasze wyrazy wdzięczności i uznania dla Kongresu Polaków w Szwecji.

Poniżej kilka zdań i kilka zdjęć o pięknym i surowym kraju, który jest siedmiokrotnie większy od Litwy.

Ryszard Maciejkianiec

Kwiecień, 2009.

Szwecja, Królestwo Szwecji (Sverige, Konungariket Sverige)

– jest członkiem Unii Europejskiej od 1995 roku.

Całkowita powierzchnia kraju wynosi 449 964 km², w tym woda: 39 010 km²

Szwecja jest konstytucyjną monarchią. Król jest głową państwa, ale ma niewielkie uprawnienia. Przez wieki systematycznie tracił je na rzecz innych organów państwowych: parlamentu, rządu i innych urzędów centralnych.

Istotną część gospodarki szwedzkiej stanowią bogactwa naturalne takiej jak są m.in. wysokiej jakości rudy żelaza oraz duża, zwłaszcza w stosunku do zaludniania, powierzchnia lasów.

Inne główne gałęzie gospodarki to hutnictwo metali nieżelaznych, przemysł maszynowy, metalowy, środków transportu (samochodowy, lotniczy), elektrotechniczny, drzewny i chemiczny.

Grunty orne stanowią zaledwie 7% powierzchni kraju, rolnictwo jest wysoce zmechanizowane i intensywne.

Znane marki szwedzkie to Volvo, Saab (lotnicza i samochodowa), Scania, Koenigsegg, Ericsson, Electrolux, Husqvarna, Vattenfall AB, Skanska AB, Nordea Bank, Tetra Pak, H&M i IKEA.

W Szwecji podatki płaci się na rzecz państwa i gminy, są one mniej więcej po równo rozłożone. Gminy finansują między innymi edukację, służbę zdrowia, a państwo drogi krajowe itd. Szwecja jest uważana za najbardziej socjalne państwo na świecie; bardzo popularne jest określenie „model szwedzki”, który wprowadzono w Szwecji w latach trzydziestych XX wieku.

Polityka socjalna Szwecji opiera się na założeniu, że wszyscy obywatele niezależnie od pochodzenia i stanu majątkowego powinni mieć równy dostęp do edukacji, służby zdrowia, dóbr kultury itd. Szwecja przeznacza poprzez budżet na cele socjalne 27% swojego PKB, jeden z najwyższych na świecie poziomów. W Szwecji budżet państwa oraz firmy prywatne przeznaczają na badania naukowe 4% PKB, co daje pod tym względem pierwsze miejsce na świecie.  W Szwecji działają bardzo rozbudowane związki zawodowe, do których należy 80% pracujących; strzegą one przestrzegania przez pracodawców umów o pracę i ogólnych zasad panujących w Szwecji, jak na przykład zasada, że najpierw należy zwalniać pracowników z najmniejszym stażem.

Szwecja jest krajem o jednej z najwyższych na świecie konsumpcji energii na obywatela (18 MWh/osobę) i równocześnie energetycznie samowystarczalnym.

W energetyce Szwecji duży udział ma energia pochodząca z krajowych elektrowni jądrowych (dziesięć reaktorów dostarcza 45% mocy) oraz wodnych (36%).

Szwecja należy według wielu rankingów do najbardziej bezpiecznych i najmniej dotkniętych korupcją krajów.

Przez wiele lat w Szwecji istniały tylko szkoły państwowe. Na początku lat dziewięćdziesiątych rząd, pozwolił na istnienie szkół prywatnych przy jednoczesnym finansowaniu tych szkół przez państwo. Szkół takich jest jednak niewiele i założenie ich wymaga spełnienia wielu kryteriów. Uniwersytety w Szwecji są wyłącznie państwowe i studia na nich są bezpłatne. Dodatkowo, wszyscy studenci niezależnie od dochodów rodziców od pierwszego roku dostają stypendium.

Większość Szwedów, zwłaszcza tych poniżej 50 lat, nie ma większych trudności w rozumieniu i mówieniu po angielsku.

W 2007 roku Szwecja zajęła w sporządzonym przez The Economist rankingu 1. miejsce na świecie pod względem rozwoju demokracji.

(Na podstawie Wikipedii, wolnej encyklopedii).

 

Początek strony
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com