Zofia Zdanowicz

Wiem, że nie tworzę arcydzieła, lecz mi bardzo pilno,
Tym, którzy nigdy nie widzieli, zbliżyć moje Wilno.
Jakże chciałabym otoczyć to miasto złotym murem
I zaprosić wszystkie słowiki, by śpiewały chórem
Drogi turysto! Jeżeli masz tylko zdrowe nogi
I trochę ochoty - zapraszam ciebie w Wilna progi.

Jeżeli nie znacie Wilna, to tego nie wiecie,
Że to jest najbardziej urocze miasto na świecie.
A więc jakiemiż ja dzisiaj mam przemawiać słowy,
Aby cię godnie sławić grodzie Giedyminowy?
Tysiące krzyży błyska, gdy wstają ranne zorze,
I tyle dzwonów śpiewnie bije o porannej porze.
Wilno moje, coś wyrosło pośród wzgórz w dolinie,
Przez którą błękitna Wilia i Wilenka płynie.
Białe miasto! Jakżeś malowniczo umieszczone!
Takie piękne, w którąkolwiek byś się zwrócił stronę
Otaczają cię uroku pełne okolice:
Góry Ponarskie, Karolinka, Zakret i dzielnice,
Jak Werki, Trynapol, Pośpieszka i Tuskulany,
(Kiedyś park tam był piękny, dziś już nie zachowany).
Dalej są góry Szeszkinie, Kalwaria, Wyszary
I Rowy Sapieżyńskie, podziwiane bez miary,
Kochali je Filareci i w święta tam bywali,
Oraz słynne "majówki" tam zwykle urządzali.
A dalej Wirszuppa, przez Zygmunta darowana
Najdroższej Barbarze, w cenne drzewa przyodziana.
Gdzie białe łabędzie pływały po Wilii toni,
Oraz dzikiego zwierza podczas łowów król gonił.
A teraz Popowszczyzna i prześliczne Zarzecze,
Bokiem którego bystra Wilenka z góry ciecze.
Wspaniałe wzgórza Belmontu i piękne Popławy,
Tu słynny trakt Batorego z bitew pełnych sławy.
A zaraz za Wilenką Subocz i już przed nami
Bakszta znana z jamy bazyliszka przed wiekami.
Stąd blisko do starej Kossy, gdzie wciąż szumią drzewa
I do wtóru swe trele chór ptaków wdzięcznie śpiewa.
Jakież miasto się szczyci takimi widokami,
Pośród pagórków zielonych, pociętych rzekami?
Gdzie jeziora zielone lub błękitne jak nieba?
Aby to wszystko docenić - umieć patrzeć trzeba.
Każda strona pięknem lub baśnią wędrowca zachwyci.
Żadne nowoczesne miasto tym się nie poszczyci. (...)

Nasz Czas